เธอ ฉัน ดาวฤกษ์

A Stellar Collision

รอบนี้เป็นรอบที่ 4 ของการดูละครฟรีที่จุฬา รอบนี้โชคดีหน่อยที่มีเพื่อนมาดูด้วย (จริงๆรอบที่ 2 เพื่อนคนนี้ก็มาดูด้วย) สำหรับเรื่องนี้ไม่ได้อ่านคำโปรยของเรื่องเลย เห็นชื่อเรื่องเกี่ยวกับอวกาศ ใกล้เคียงกับวิทยาศาสตร์เลยคิดว่าน่าจะต้องเป็นอะไรที่ล้ำมาก พอไปถึงคนเยอะมากๆ มากพอๆกับเรื่อง Equus เลย ในใจตอนนั้นคิดว่ามันจะเล่น 3 ชั่วโมงอีกรึเปล่าวะ ถ้าสามชั่วโมงนี่ 5 ทุ่มเลยนะ ยังเข็ดกับการเดินในจุฬาตอน 5 ทุ่มอยู่เลย แต่พอเจ้าหน้าที่ประกาศว่าแค่ชั่วโมงครึ่งเลยโล่งใจ

นักแสดงแค่สองคน

ทุ่มครึ่งโรงเปิดคนแห่กันเข้าโรง วันนี้คนนั่งหน้าเยอะเลยได้นั่งแถว 3 แทน ละครเริ่มด้วยนักแสดงสองคน ชายหนึ่งหญิงหนึ่ง เรื่องเล่าถึงนักเขียน 2 คนมาเจอกัน เรื่องเล่าไปกลับระหว่างปัจจุบัน อดีต ไล่กลับไปกลับมา นักแสดงสองคนนี่เล่นได้ดีนะ แต่ปัญหาคือ ละครมันต้องการจะบอกอะไรเราวะคือนั่งดูแล้ว เชี่ยคืออะไร คือละครเล่นให้เราเห็นว่า สองคนนี้ใช้ชีวิตคู่แล้วมีปัญหา แต่พวกคุณมีปัญหาอะไรกันวะ คนนึงไม่พูด คนนึงพยายามพูด คนนึงพยายามแก้ คนนึงบอกว่าตัวเองไม่เป็นอะไร คือตกลงตัวพระเอกมันเป็นอะไร มึงมีปัญหาอะไรวะ คือเขียนนิยายไม่ได้แต่มึงเป็นอะไร ยิ่งดูก็ยิ่งงง ไม่เข้าใจ เรื่องที่จะสื่อเกี่ยวกับดวงดาว มันเกี่ยวอะไรวะดูดาววะ คือนั่งดูแล้วก็ยิ่งงง

ประโยคเดียวที่กินใจ

ในเรื่องที่นั่งดูนั้นมีประโยคนึงที่โดนมาก มันพูดประมาณว่า “เขากำลังเขียนเรื่องที่ไม่มีอยู่จริงเหมือนอยู่ในอีกโลกนึงแต่ก็กำลังเขียนมันขึ้นมา” ประโยคไม่ใช่แบบนี้ 100 เปอร์เซ็นต์แต่ใจความประมาณนี้ พอได้ฟังประโยคนี้แล้วเออมันเป็นประโยคที่ทำให้หนังสือทั้งเรื่องจบลงได้สวยงาม ตรงกับที่ตัวนางเอกชมพระเอกว่า ประโยคนี้ประโยคเดียวก็ทำให้หนังสือจบได้ ซึ่งผมก็เห็นด้วยว่าประโยคนี้ประโยคเดียวที่ทำให้ผมประทับใจกับละครเรื่องนี้

ละครจบแต่คนไม่จบ

ละครจบแบบงงๆ คืองงจริงๆ เฮ้ยจบแล้วจริงดิคือถ้าไม่มีคนปรบมือนี่ไม่รู้ว่าจบนะ สำหรับผมละครจบแล้วแต่อยากรู้จริงๆว่ามันมีความหมายว่าอะไร หลังจากนักแสดงขอบคุณผมกับเพื่อนเดินออกจากโรงละครมาทำแบบประเมิน คือตรงประเมินนี่ผมประเมินตามเนื้อผ้าเลยนะคือนักแสดงแสดงได้ดีจริง แต่ที่งงคือบท ละครพยายามบอกอะไร ต้องการสื่ออะไร เลยจัดเต็มในช่องเสนอแนะ ท่อนนึงที่ผมอยากบอกไม่ว่าคนทำหนัง ทำละคร หรือนักแสดงคือ “มันคงเป็นเรื่องน่าเสียดายที่คนดู ไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่นักแสดง คนเขียนบทต้องการจะสื่อ”