แล้วเจอกันใหม่นะ

เบลๆ

เป็น Message ใน Facebook ที่เพื่อนในกลุ่มส่งมาให้ระหว่างที่นั่งฟังเรื่อง Consumer-Driven Contracts อยู่ พร้อมกับลิ้งค์เขียนเกี่ยวกับนิโกะ ตอนแรกก็นึกว่าเพื่อนส่งเกี่ยวกับเรื่องนิโกะว่าจะแสดงที่ไหนมา เพราะปกติเพื่อนผมคนนี้เป็นคนในวงการที่คอยบอกว่ามีงานอะไร หรืองานไหนที่น่าสนใจแล้วมีนิโกะไปบ้าง แต่พออ่านดีๆมันเป็น นิโกะประกาศจบการศึกษาจากวงเนื่องจากปัญหาด้านสุขภาพ ก็….. ในตอนนั้นเรื่อง Consumer-Driven Contracts ก็หายไปจากหัว

พองานจบก็รีบหยิบมือถือมาอ่านแบบจริงจังก็พบว่าน้องมีปัญหาเรื่องกระดูกสันหลังถ้ายังทำกิจกรรมเกี่ยวกับพวกเต้นอยู่จะเป็นอันตรายต่อสุขภาพได้เลยต้องประกาศจบการศึกษา (ศัพท์แบบคนนอกวงการอย่างผมเข้าใจคือ “ออกจากวง”) ถึงตอนนั้นก็รู้สึกเศร้านะแบบ ตอนเดือนตุลายังวางแผนไว้อยู่เลยว่าจะเคลียงานไปดูการแสดงน้อง มาตอนนี้กลายเป็นว่าจะไม่ได้เจอน้องแล้ว

มันเหมือนคนจะไม่ได้เจอกันอีก

อันนี้พูดตามตรงเลยว่ามันเเป็นความรู้สึกเศร้าแบบใหม่ที่พึ่งเคยพบเจอ เศร้าแบบเราจะไม่ได้เจอกันแล้วนะ ถ้าเป็นตอนเด็กที่จากกันกับเพื่อนสมัยประถมอย่างน้อยเรายังมีสมุดโทรศัพท์ไว้ให้โทรไปหา ไปคุย แต่กับน้องนี่คือคงแทบจะไม่มีโอกาสได้เจออีกแล้ว เพราะตามที่คิดได้คือน้องคงกลับญี่ปุ่นเพื่อไปทำตามความฝันเรื่องการเป็นนักพากย์และศิลปินเดี่ยว

เซกิ

งานสุดท้ายที่น้องจะแสดงในฐานะวงไอดอล Siam dream คืองาน Maruya เมื่อวันที่ 8 กันยา ที่ผ่านมา ซึ่งมันไม่ได้อยู่ในปฏิทินที่จัดไว้ เลยต้องหาวิธีทำยังไงก็ได้ให้ไปงานนี้ได้ ซึ่งก็โชคดีที่เคลียธุระต่างๆได้พอดีเลยได้มีโอกาสไปเซกิกับน้อง ก่อนได้เซกิกับน้องก็นึกถึงครั้งแรกที่ได้เซกิกับน้อง วันนั้นยังถามน้องอยู่เลยว่า พูดภาษาไทยได้ไหม น้องก็พยายามคุยด้วย แม้เราจะคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่องก็ตามแต่ตอนนั้นรู้สึกดีมากๆ และทุกครั้งที่คุยกับน้องก็รู้สึกดีแบบนั้นทุกครั้ง พอมาคิดว่านี่อาจจะเป็นเซกิครั้งสุดท้ายก็เศร้าแปลกๆเหมือนกัน

นิโกะ : สวัสดีค่ะ

โปรแกรมเมอร์ : สวัสดี

นิโกะ : วันนี้ Last stage แล้วนะ

โปรแกรมเมอร์ : อื้อแล้วนิโกะจะกลับมาไทยอีกไหม

นิโกะ : นิโกะฟังภาษาไทยไม่ค่อยเข้าใจค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ

โปรแกรมเมอร์ : ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร

นิโกะ : ชื่ออะไรนะคะ

โปรแกรมเมอร์ : อ้อ พี่ชื่อเบล

นิโกะ : ขอโทษนะคะ นิโกะจำชื่อไม่ได้ แต่นิโกะจำหน้าได้นะ

โปรแกรมเมอร์ : ไม่เป็นไร ไว้พี่จะตามดูนิโกะผ่าน Youtube NicoNicoChannel นะ

นิโกะยิ้มพร้อมบอกประมาณว่าจะลงเพลงอะไรสักอย่างให้ฟัง

นิโกะ : แล้วเจอกันใหม่นะคะ

โปรแกรมเมอร์ : อื้อ แล้วเจอกันอีกนะ

บนเวที

หลังจากเซกิเสร็จก็ไปยืนรอดูการแสดง Last stage ของนิโกะในนามของ Siam Dream ซึ่งก็สนุกดี แถมได้ฟังนิโกะร้องเพลงเดี่ยวด้วย (จริงๆเคยฟังผ่าน Youtube แล้ว) ช่วงสุดท้ายมีการกล่าวอำลา ซึ่งนิโกะพูดประมาณว่า (ฟังจากแมรี่ที่แปลให้ฟัง) นิโกะเสียใจที่ต้องจบการศึกษา นิโกะไม่เคยเจอที่ของตัวเองเลย จนได้มาอยู่วง Siam dream นิโกะได้เจอที่ของตัวเอง แต่สุดท้ายก็ต้องมาจากไปแบบนี้ แต่นิโกะก็ดีใจที่ได้มาจบการเป็นไอดอลของตัวเองที่วง Siam dream ฟังมาถึงตรงนี้ก็รู้สึกเศร้าเลยนะเพราะเราเห็นว่าน้องพยายามมากจริงๆ สุดท้ายน้องก็ลงจากเวทีจบ State สุดท้ายของน้องอย่างสวยงาม

วันนี้นิโกะจะกลับญี่ปุ่นแล้วนะคะ

เป็นข้อความที่นิโกะโพสต์ใน Facebook แล้วก็เห็นว่าแฟนคลับจะไปส่งนิโกะที่สนามบินด้วยเราก็เลยติดสินใจไปส่งนิโกะด้วยซะเลย ตอนนั้นก็ตลกตัวเองเหมือนกันนะว่าเฮ้ย เรามาถึงจุดนี้เลยเหรอวะ จุดที่ไปส่งไอดอลที่สนามบิน แต่ถ้าความคิดตอนนั้นมันบอกว่าอยากไปแล้วเราจะปฏิเสธความคิดของตัวเองทำไม จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจกับสิ่งที่อยากทำแต่ไม่ได้ทำทำไมก็เลยตัดสินใจไปส่งน้องที่สนามบิน

โปรแกรมเมอร์ : แล้วเจอกันนะ

นิโกะ : แล้วเจอกันนะ เจอกัน

จากนั้นน้องก็ค่อยๆเดินไกลออกไปไกลออกไปจนภาพสุดท้ายที่เห็นคือน้องที่เราชอบโบกมืออำลาเราอยู่ไกลๆ

ความทรงจำ

ช่วงระยะเวลา 8 - 9 เดือนที่ผ่านตั้งแต่ได้รู้จักน้อง ชีวิตได้พบเจออะไรใหม่ๆ สถานการณ์ใหม่ๆที่ไม่เคยคิดว่าจะได้เจอ ไม่ว่าจะไปดูงานคอนเสิร์ต เซกิ ได้สัมผัสความรู้สึกใหม่ที่ไม่ใช่ความรู้สึกของการจีบสาว แต่เป็นความรู้สึกทีไ่ด้เห็นสิ่งสวยงาม สดใส เปล่งประกาย จากผู้หญิงคนหนึ่ง หลังจากนี้ก็ไม่รู้ว่าจะได้เจอน้องอีกไหม แต่ความทรงจำดีๆที่ได้จากน้องจะยังอยู่ในความทรงจำมีสีของโปรแกรมเมอร์แน่นอน

เพลงประกอบการเขียน Blog

เพลงที่นิโกะพูดถึงตอนเซกิคือเพลงที่น้อง cover แล้วเอามาลง Youtube เนื้อเพลงน่าจะเกี่ยวกับไอดอล ตอนสุดท้ายน้องมีพูดอะไรสักอย่างแต่ฟังไม่ออก แต่คงจะบอกว่าขอบคุณมากๆที่ติดตามกันมา