พนิน - pnin

หนังสือเล่มนี้ผมยืมมาแบบไม่รู้เลยว่าเนื้อหาข้างในคืออะไร รู้แค่ว่าคนแปลคือคุณปราบดาหยุ่นที่ผมพึ่งอ่านหนังสือเรื่องความน่าจะเป็นไปก็เลยคิดว่าหนังสือที่เขาแปลเนี่ยน่าจะเป็นหนังสือที่น่าสนใจ ซึ่งพอมาอ่านก็น่าสนใจจริงๆครับ พนินเป็นหนังสือที่เล่าถึงพนินคนรัสเซียที่อพยพย้ายสัญชาติมาอยู่ที่อเมริกาว่าเป็นอย่างไร ทั้งในมุมการใช้ชีวิตที่แตกต่างจากที่เคยเป็น สไตล์การใช้ชีวิต เรื่องราวที่ทั้งตลกและเศร้าของเขา ซึ่งเมื่ออ่านแล้วจะมีความอยากรู้เรื่องต่างๆของพนินว่าจะเป็นยังไงต่อ หรืออดีตเขาผ่านอะไรมาบ้าง ซึ่งบางตอนเล่นเอาวางไม่ลง

พนินเนี่ยน

เนื่องจากพนินเป็นชาวรัสเซียที่อพยพมาอยู่ที่อเมริกาดังนั้นลักษณะการใช้ชีวิต วิธีคิด วิธีการพูด ต่างๆนาๆของพนินนั้นย่อมไม่เหมือนกับชาวอเมริกา และพนินเองก็มีนิสัยเฉพาะมากมาย ซึ่งโดยรวมทั้งหมดแล้วทำให้มันกลายเป็นสไตล์การใช้ชีวิตแบบพนินเนี่ยน ซึ่งการเป็นพนินเนี่ยนนี่ทำให้เขาเป็นที่รักและเกลียดของคนที่ได้ใช้ชีวิตด้วย แต่โดยส่วนใหญ่จะเป็นชอบเสียมากกว่าดูได้จากเพื่อนร่วมงานหลายๆคนของพนิน

ลักษณะการของพนินเนี่ยนที่หนังสือเล่าให้ฟังก็มีตั้งแต่การพูดภาษาอังกฤษที่ไม่ค่อยชัด การสนใจอะไรแปลกๆเช่นการนั่งดูเครื่องซักผ้าทำงาน การขับรถแบบบ้าๆบอๆของแก แต่สิ่งหนึ่งที่แสดงความเป็นพนินได้มากที่สุดคือเขาเป็นคนที่มีจิตใจดีงามแบบอุดมคติดีจนแบบผมมองว่าเขาเป็นคนโง่เลยทีเดียว โดยถ้าอยากรู้ว่าคืออะไรผมแนะนำให้ไปลองหามาอ่านครับ ตอนอ่านนี่ผมกำหมัดแน่นเลย คือถ้าผมเป็นพนินผมว่ามันคงไม่จบแบบในเรื่องแน่นอน

การเล่าเรื่อง

การเล่าเรื่องของหนังสือเล่มนี้นี่แปลกมากคือมีหลากหลายมุมมอง ตั้งแต่การเล่าผ่านมุมมองของพนินเองว่าตนเองรู้สึกยังไง บางทีก็มีเล่าผ่านมุมมองของตัวละครปริศนาที่เหมือนจะเคยรู้จักกับพนินมาก่อน ซึ่งจากการที่มันมีการเล่าสองแบบมันทำให้งงบางครั้งว่าใครเป็นคนเล่า แต่มันก็ทำให้สนุกกับเรื่องเช่นกันเพราะมันให้หลากหลายความรู้สึกดี เช่น ถ้าเล่าจากบุคคลปริศนาเราจะไม่รู้ว่าจริงๆแล้วพนินกำลังคิดอะไรอยู่แบบจริงๆ เราจะได้คิดว่าพนินคิดอะไรอยู่กันแน่ แต่ถ้าเป็นพนินเล่าเองเราจะได้ดำดิ่งไปกับอารมณ์ของพนินได้เศร้าได้มีความสุขของเขา หรือเข้าใจว่าทำไมพนินถึงคิดแบบนั้น

การเปรียบเทียบ

ในเรื่องมีการพูดเปรียบเทียบอยู่หลายครั้งเป็นการเปรียบเทียบที่ง่ายๆแต่กินใจจนผมต้องย้อนกลับไปอ่านหลายครั้ง เช่น การเปรียบเทียบความเห็นแก่ตัวของตัวละครในเรื่องกับกระรอกที่มาร้องขอให้คนช่วยแบบยิ่งผยอง ซึ่งมันเห็นภาพเห็นแล้วทำให้รู้สึกโกรธ โกรธแบบจริงจังขึ้นมา เป็นการอ่านหนังสือไม่กี่ครั้งที่ทำให้โกรธได้ขนาดนั้น

อ่านแล้วได้อะไร

สำหรับเล่มนี้อ่านแล้วได้ความสนุกในการตามติดชีวิตของพนิน(จริงๆควรจะเรียกว่าโปรเฟสเซอร์พนินมากกว่า) ว่าเขาจะเป็นยังไงในเหตุการณ์ต่างๆ หรือตามไปดูอดีตของเขาว่าผ่านอะไรมาบ้าง ได้เข้าใจความรู้สึกของคนพลัดถิ่น เข้าใจความคิดคนที่พยายามรักษาคุณงามความดีตามความเชื่อของตัวเอง อีกเรื่องที่ได้จากเรื่องสไตล์การเขียนที่เล่าเรื่องที่สลับไปสลับมาอย่างลงตัว การใช้การเปรียบเทียบง่ายๆแต่ตรงจุดและเข้าถึงอารมณ์ ก็สำหรับใครอยากหานิยายสนุกๆอ่าน ไม่หนักจนเกินไปสบายๆ ผมก็แนะนำเรื่องนี้เลย